Różyca, parwowiroza i leptospiroza są powszechne na całym świecie, a ich częstość występowania różni się w poszczególnych badaniach:

• Szacuje się, że około 30-50% zdrowych świń jest nosicielami E. rhusiopathiae.
• Na Ukrainie w latach 2006-2017 zgłoszono łącznie 39 952 przypadki różycy. Ponadto różyca stanowiła 37,36% przyczyn kasacji całych tusz w rzeźni w Toskanii (Włochy). 
• Ogólną seropozytywność bakterii Leptospira na poziomie 20,2% odnotowano ostatnio w Niemczech – z tendencją wzrostową między 16,3% w 2011 r. a 30,9% w 2016 r. 
• PPV wykryto odpowiednio w 60% i 61% serc i migdałków pobranych w niemieckiej rzeźni. 
• Dzięki szeroko rozpowszechnionym szczepieniom w stadach hodowlanych, w ostatnich latach odnotowano niską częstość występowania PPV w przypadku poronień, wynoszącą zaledwie 6,2% (Włochy).

Różyca

Oszacowano, że brytyjskie stado hodowlane składające się z 400 loch, w którym wystąpiła epidemia różycy o ostrym przebiegu, może stracić 388 świń z powodu poronień i wysokiej śmiertelności. W 2008 r. byłaby to strata na poziomie 14 000 funtów. 

Przewlekła różyca w stadzie liczącym 600 sztuk tuczników w Wielkiej Brytanii może skutkować upadkiem 58 świń i uznaniem kolejnych 31 za niezdatne do spożycia, co spowoduje straty na łączną kwotę 17 451 funtów na przestrzeni sześciu miesięcy.

Parwowiroza

Szacuje się, że wybuch epidemii PPV na farmie liczącej 300 loch spowoduje niedobór 678 prosiąt odsadzonych od lochy lub 2,26 świń na lochę rocznie i koszt do 28 340 USD (95 USD na lochę).

Leptospiroza

Epidemia bakterii Leptospira trwająca cztery miesiące doprowadziła do spadku rocznej produkcji stada 300 loch o 1,3 świni na lochę rocznie lub odsadzenia o 400 świń mniej. Przy koszcie krańcowym wynoszącym 35 funtów na świnię oznaczało to stratę wynoszącą 14 000 funtów.

E. rhusiopathiae manifestuje się u zwierząt w trzech postaciach klinicznych: ostrej, podostrej i przewlekłej. U loch początek ostrej różycy może być nagły i powodować wzrost liczby poronień, martwych urodzeń, kulawizny, a nawet upadki z powodu uogólnionej infekcji lub posocznicy. U świń w okresie odchowu postać ostra charakteryzuje się typowymi romboidalnymi pokrzywkowymi zmianami skórnymi i gorączką, a postać przewlekła zapaleniem stawów.

Charakterystyczne objawy różycy:

• Gorączka, zwykle bez objawów ze strony układu oddechowego lub biegunki.
• Ograniczone, wypukłe, czerwone lub fioletowe obszary skóry o romboidalnym kształcie.
• Opuchnięte stawy, kulawizny.
• Zapalenie wsierdzia (narośla na zastawkach wewnątrz serca).

Zakażenie PPV nie jest widoczne u wszystkich świń z wyjątkiem rozwijających się płodów. U podatnych ciężarnych świń, głównie loszek, wirus przenika przez barierę łożyskową, powodując straty reprodukcyjne w postaci martwych urodzeń, mumifikacji, śmierci embrionalnej, bezpłodności (zespół SMEDI) i opóźnionego powrotu do rui. Poronienia związane z zakażeniem PPV są rzadkie.

Charakterystyczne objawy parwowirozy:

• Wzrost liczby prosiąt zmumifikowanych i martwo urodzonych.
• Różne rozmiary i stopnie mumifikacji płodu.
• Mniejsza liczebność miotu.
• Nieudane wyprosienie.
• Nieregularny powrót do rui pokrytych zwierząt.

Objawy kliniczne leptospirozy nierzadko pozostają niezauważone u dojrzałych nieciężarnych lub dopiero rosnących świń. U ciężarnych zarażonych samic często dochodzi do przerwania ciąży w zaawansowanym stadium. W wielu przypadkach ciąża zostaje utrzymana, jednak po urodzeniu płody mogą być zmumifikowane, martwe lub słabe. U tuczników stwierdza się rozsiane ogniska śródmiąższowego zapalenia nerek lub blizny nerkowe, które mogą zostać potwierdzone dopiero podczas uboju (tzw. „nerki z białymi plamkami”).

Charakterystyczne objawy leptospirozy:

• Aborcje, szczególnie w późnej ciąży.
• Wzrost liczby urodzeń słabych prosiąt lub martwych czy zmumifikowanych płodów.
• Niepłodność (regularne i nieregularne nawroty rui).